ساخت و ساز زیستی با انرژی جلبکی در ساختمان ها
آذر ۱۴۰۳ – ادمین – مقالات
در سالهای اخیر جلبک ها به طور فزاینده ای در مفاهیم نوین توسعه ای از قبیل معماری سبز، طراحی شهرهای سبز، دیوارهای سبز، گنبدهای جلبکی تولید غذا و ساخت انواع سازه ها و شهرهای انرژی صفر یا کربن خنثی بکار گرفته شده اند. در این مقاله از وب سایت یکتا ماندگار با ما همراه باشید تا به بررسی شاهکار مهدنسان و معماران بنشینیم.
امروزه ساختمان‌هایی که با نماهای جلبکی مجهز شده‌اند، رویکردی نوآورانه‌ای را در معماری پایدار نشان می‌دهند که از موجودات زنده برای تولید انرژی و بهبود ویژگی‌های زیست‌محیطی استفاده می‌کنند. این فناوری از قابلیت فتوسنتز میکروجلبک‌ها بهره‌برداری می‌کند که می‌توانند دی‌اکسید کربن را جذب و اکسیژن تولید کنند و در نتیجه راندمان انرژی ساختمان را افزایش و کیفیت هوای داخل و پیرامون ساختمان را ارتقا دهند. همینطور، ظاهر سبز نماهای جلبکی ویژگی معماری منحصربه‌فردی را ارائه می‌دهد.
برای مثال، نخستین ساختمان سبز در جهان مبتنی بر عملکرد بیوراکتورهای جلبکی به نام BIQ (مخفف BIO-Intelligent Quotient به معنای هوش بهرِ زیستی) در سال 2013 مورد بهره برداری قرار گرفت. در این ساختمان پنل های شیشه ای بیوراکتورهایی حاوی ریز جلبک بکار رفته اند؛ میکروجلبک‌های داخل فتوبیوراکتورها نور خورشید و دی‌اکسید کربن را جذب و آنها را از طریق فتوسنتز به زیست‌توده تبدیل می‌کنند. این جلبک ها با تولید زیست توده و گرما بعنوان منبع انرژی تجدیدپذیر در ساختمان مورد استفاده قرار می گیرند. این سیستم بطور همزمان یک عایق مناسب گرمایی و صوتی برای ساختمان ایجاد می کند.
زیست‌توده تولیدشده در این سیستم قابل برداشت است و می‌تواند به سوخت‌های زیستی تبدیل شود یا به‌طور مستقیم برای گرمایش ساختمان مورد استفاده قرار گیرد. علاوه‌بر تولید انرژی، نماهای جلبکی با فیلتر کردن آلاینده‌ها و تولید اکسیژن به بهبود کیفیت هوای داخل ساختمان کمک می‌کنند و بار حرارتی کلی ساختمان را کاهش می‌دهند که نتیجه آن کاهش مصرف انرژی برای تهویه، گرمایش و سرمایش است.
این رویکرد نوآورانه چالش‌هایی را نیز دارد. از جمله سرمایه‌گذاری اولیه بالا برای یکپارچه‌سازی فتوبیوراکتورها، تأمین شرایط رشد بهینه برای جلبک‌ها، نظارت و مدیریت دقیق، و پیشرفت فناوری و افزایش آگاهی عمومی.
در پایان، استفاده از پنل‌های جلبکی دارای مزایای زیادی است مانند کاهش بار گرمایشی و سرمایشی، راندمان انرژی ساختمان و کاهش تولید دی‌اکسید کربن، بهبود کیفیت هوای داخلی و در بعضی سناریوهای تجاری می‌تواند مصرف کلی انرژی را تا ۵۰ درصد کاهش دهد.